Utracony raj

2022-06-18 21:33:52 - @piekielnie_grzeszne_ksiazki

Juliette od najmłodszych lat była dziewczynką w pełni świadomą otaczającego jej zła. Tu dom z basenem i duży ogród, a tu... złota klatka. Domyślała się czym zajmuje się jej ojciec oprócz prowadzenia firmy transportowej, a obraz przyszłości w której kiedyś miałaby to przejąć napawało ją nienawiścią. Kiedy będąc czternastolatką jej rodzinny dom zaatakowano, a ona znalazła matkę leżącą w własnej krwi posłuchała jej ostatniej rady "uciekaj". Tylko czy to w ogóle jest możliwe? Samo odcięcie się od przeszłości to jedno, ale ucieczka z rąk mafii? Wypisanie się z niej na zawsze? Dziesięć lat później od tych tragicznych wydarzeń ten koszmar upomina się o swoje. I to w najgorszej postaci. Budząc strach i trwogę... Zapomniała się, oddała normalnemu, przyziemnemu życiu i jego przyjemnościom nie spodziewając się tak ogromnego niebezpieczeństwa na drodze. Czy Juliette będzie na to gotowa?


Jak to jest żyć w kłamstwie najlepiej powie Wam Juliette. Mały dom, kochający mąż, cudowna córeczka i oddana przyjaciółka. I pewnego dnia wielkie BOOM! Jak w ogóle mogła pomyśleć,  że czeka na nią gdzieś szczęśliwe życie? Jak mogła nie dostrzec wszystkich sygnałów? A no mogła.  W końcu przecież je sobie ułożyła. Tylko to wszystko prysło niczym bańka mydlana zamieniając to, co dobre i znane w niepewność, lęk i czyste przerażenie. Nigdy nie przyszłoby jej do głowy, że jedyna osobą, która jest w stanie jej pomóc będzie nikt inny jak Liam Harris. Plotki o jego rodzinie krążyły w mrocznym świecie niczym legendy. I niezależnie od tego jaka część z nich była prawdą, zawsze wzbudzała zgrozę. Nie pomagał również fakt, że nie miał przyjacielskich relacji z jej ojcem... W końcu to mężczyzna z czarnym sercem ze skały, którego mrok pochłaniał nas kartka po kartce...

Wielkie brawa za postacie drugoplanowe, których absolutnie nie dało się polubić. Mówię oczywiście o tych czarnych charakterach. Każdy inny, wyrazisty, równie przebrzydły, podły, siejący zamęt. Medal należy się również za stworzenie pewnej paskudnej flądry.




#utraconyraj to piekielnie emocjonująca lektura o walce o to, co w życiu najcenniejsze. O sile kobiety, jej determinacji. Niezależnie od tego, jak wielką cenę trzeba zapłacić żeby osiągnąć swój cel, ile wycierpieć i komu znów kłamać czy... nagiąć prawdę i żyćw sieci niedomówień. O tajemnicach, manipulacjach, które niszczą więcej niż jesteśmy w stanie pojąć. O pragnieniu tak prostych rzeczy jak wolności i niezależności, nie wspominając o poczuciu bezpieczeństwa. O ogromnym żalu zalewającym serce, które przeszywa czytelnika na wskroś. O emocjach, które chcieliśmy w sobie zamknąć lecz serce ma co do tego zupełnie inne plany. O zaufaniu, które w świecie mafii cenniejsze jest od złota i nie można nim szastać na lewo i prawo. O tym, by nie szufladkować ludzi, pozwolić sobie na poznanie ich. O bezwzględnych ludziach, którzy pozbawieni kręgosłupa moralnego są gotowi do wszystkiego, by tylko poszerzyć swoje terytorium i mieć jeszcze większą władzę czy dokonać zemsty. O skomplikowanych uczuciach, trudnych sytuacjach i oczywiście nadziei...

Historia jest mroczna i fascynująca i jeśli o mnie chodzi całkowicie w niej przepadłam. Napięcie samo przewracało strony, które skwierczały od parnych sekretów i zakopanych grzechów. To świadczy o tym, że warto szukać takich perełek na rynku wydawniczym i ten tytuł z pewnością znajdzie się na takiej liście. Piekielnie gratuluję Autorce pomysłu na siebie i na historie, które w tak fantastyczny sposób przelewa na papier. Zwłaszcza, że zakończenie tej części... zdecydowanie zasłużyło na kilka klapsów. Z czystym sumieniem polecam czekam ofkors...