Amerykański brud

Lydia Quixano Perez jest szczęśliwa. Prowadzi w Acapulco księgarnię, ma syna Lucę i męża Sebastiana, który jest dziennikarzem. Ma wszystko. I nagle zostaje z niczym. Po opublikowaniu przez Sebastiana niewygodnych informacji o Javierze Crespo Fuentes wszystko znika. Szef kartelu narkotykowego jest bezwzględny. Morduje z zimną krwią dziennikarza a Lydia i Luca muszą z dnia na dzień zostawić wszystko i uciekać. Jak najdalej i jak najszybciej, bowiem nie jest już bezpieczna. Rozpoczyna wyścig ze śmiercią. Czy uda im się wyrwać z macek zła? Czy matce starczy sił, by obronić syna? Czy uda im się zaznać spokoju? To moja pierwsze książka o historii nielegalnych imigrantów. Zazwyczaj omijam takie tematy szerokim łukiem. Ta mnie jednak skusiła. Zaintrygowała mnie okładka. Drut kolczasty i feniks wywołał lawinę pytań a sam opis podsycił apetyt. Wojna domowa w Meksyku jeży włos. Kartele panoszą się bezkarnie a ludziom jest odbierane życie. Bezprawie mimo ludzi pracujących na odpowiednich stanowiskach. Wszystko ze sobą powiązane niczym w warkoczu. Liczy się władza i gotówka. Wielu z obywateli stawia na nielegalną migrację. To właśnie spotkało główną bohaterkę powieści. Prawdziwość informacji, niewygodna dla szefa jednego z karteli prowadzi do śmierci i swoistego polowania na członków rodziny. Kobieta z dnia na dzień zostaje z niczym. Ma tylko syna. Stawia wszystko na jedną kartą. Rozpoczyna wyczerpującą i niebezpieczną ucieczkę. Każdy z jej etapów został przedstawiony dosadnie. Ze śmiercią i nieustającą walką o przetrwanie kolejnego dnia. Z całym bólem i wszechogarniającym strachem. Paniką, która wprowadza niepokój i bezsenność. Wszystkich uciekinierów trzyma modlitwa, wiara i nadzieja. Byłam przerażona tym, czego doświadczali bohaterowie. Zarówno oni, jak i ci, z którymi przebywali. Nie raz musieli zrobić coś wbrew sobie i swoim przekonaniom. Po co? By przeżyć. To nie gra - to realia. Niezwykle dogłębna i brutalna prawda. Mroziła krew w żyłach. Cierpieli ci, którzy nie byli winni. To okrutny świat, który rządzi się swymi prawami. Ciekawostką są przemycane słówka hiszpańskie w tekście. Jednym może to przeszkadzać, dla drugich jest to fajny dodatek. Ja zdecydowanie jestem z drugiego obozu. O tej książce już jest głośno - i na bank będzie jeszcze głośniej. Chciałabym móc zobaczyć ją kiedyś na wielkim ekranie. Autorka prowadzonymi badaniami napisała fikcyjną powieść o realiach emigrantów. O rodzinie, która pozostała bez niczego. Mocno osadzona w rzeczywistości. Trzyma w napięciu, i to ogromnym od pierwszego rozdziału do samego końca, który tak właściwie zdaje się być tylko początkiem. Demoniczna, która przeraża samą wizją przekręcenia kolejnej kartki. Jest tak mocno i dosadnie napisana, że całą sobą czułam wszystkie te emocje, jakich doświadczyła bohaterka. Tę niepewność jutra, oddechu śmierci na plecach. Ta książka to niezwykle piękny obraz miłości matki do dziecka. Tego co jest w stanie zrobić rodzic dla swej pociechy. Ale to także obraz rzeczywistej sytuacji migrantów. To, czego doświadczają w poszukiwaniu wolności i lepszego jutra. Trzyma ich nadzieja i wiara. Oraz marzenia, a te chyba każdy z nas ma, prawda? Czy to dorosły, czy też dziecko. Niezależnie od wszystkiego chcemy być szczęśliwi. Ta książka to na serio emocjonalny rollercostaer. Z jednej strony piękno z drugiej bestialstwo. Thriller, kryminał, sensacja... raczej gorzka rzeczywistość. Polecam.