Bezwzględny

Uwielbiam książki tej autorki. Nigdy nie zawodzi

Ta autorka wie, jak napisać porywającą historię, pełną niepokoju, emocji i zwrotów akcji ze skomplikowanymi, wadliwymi postaciami. Bezwzględny opowiada nam o drugiej szansie jaką dostają wrogowie z dzieciństwa, którzy z bielem lat zostają kochankami. Szczerze mówiąc staram się pojąć, jak ktoś może zakochać się w kimś, kto jest dla niego tak okrutny i podły. Jednak ta historia była czymś więcej niż elementem znęcania się z dzieciństwa. Nienawiść i miłość mogą leżeć na tak cienkiej linii, że nie mogłam przestać czytać tej książki, ponieważ nie miałam pojęcia, jak ta dwójka może przejść przez ból i sprawić, by to zadziałało. Opowiedziana głównie z punktu widzenia Immy, teraźniejszość przeplatała się z retrospekcji z przeszłości. Widzieliśmy, jak ich związek rozwijał się w wieku od 8 do 17 lat, jak gniew, niepokój, ból i nienawiść zmieniają się w ich własne podejście do miłości. Były chwile, kiedy nienawidziłam Kane'a, był złośliwy i okrutny, ale jego druga strona była zaborcza, opiekuńcza i troskliwa na swój sposób. Mały chłopiec, który myślał, że nie zasługuje na miłość, ale im więcej się o nim dowiadywałam, tym bardziej go rozumiałem, nawet jeśli nigdy nie mogłam tolerować niektórych jego działań. To, przez co przechodzi Imogen, jest szokujące i przerażające. To, jak potraktowało ją jej własne ciało i krew, było bolesne. Immy była zagubiona i załamana, ale gdy dorosła, nauczyła się walczyć o siebie, a gdy byli razem ta dwójka była czystym ogniem i wybuchową chemią, nawet będąc tak młodzi jak oni. Kane i Immy w jakiś sposób stworzyli to wiążące połączenie, które było zarówno toksyczne, jak i lecznicze.

„Nie ma niczego dobrego w nienawiści, którą czuję do tego mężczyzny. Nie sprawia mi przyjemności, bólu ani żadnych innych emocji, nawet gniewu. Niestety, tak jestem zaprogramowana”. Dosłownie czuję ucisk w klatce piersiowej i żałuję, że nie mam kolejnych rozdziałów tej powieści. „Bezwzględny” pozostawił mnie w osłupieniu. Spowodował, że odczuwam pustkę, tak jakby brakowało mi styczności z bohaterami. Dawno nie czułam tak wielkich i skrajnych emocji, które targają moją duszą. Tak – właśnie tak – A. E. Murphy znowu to zrobiła i spowodowała, że walczę z kacem czytelniczym. Walczę z uczuciem, aby nie rzucić się na książkę i nie czytać jej… na nowo! Ta powieść jest skrajnie popaprana, relacja głównych bohaterów toksyczna, a kreacja ich postaci wielowymiarowa i ja… jestem nią zachwycona! Tą niewiarygodnie mroczną aurą, która wpływała na moje uczucia, z którymi w dalszym ciągu nie mogę sobie poradzić. To coś nowego, a ta historia wyniosła motyw hate-love na nowe wyżyny. A. E Murphy stworzyła powieść, w której bohaterowie są dotknięci i złamani życiem. Relacja Imogen z Kanem jest burzliwa, mocno brutalna i magnetyczna. W wierszach i między nimi czuć wszystkie emocje, którymi obdarzyła się ta dwójka. Ich nienawiść miesza się z czymś czego sami nie potrafią zrozumieć. Nie mam słów, żeby opisać tę książkę tak jak na to zasługuje. Jednak wiem na pewno, że ta historia jest tak mocno pochrz*niona, że wpływa na stan umysłu. Wytrwałość głównych bohaterów, ich zachowanie i postępowanie – to wszystko oddziałuje na siebie i tworzy coś na zasadzie przyczyny - skutku. Może i nie ma tu dynamicznej akcji, ale fabuła jest płynna a „Bezwzględny” wręcz pozbawia tchu. Po przeczytaniu opisu myślałam, że to będzie taka „zwyczajna” książka, a ona? Okazała się istną petardą. Pokochałam i nienawidziłam jednocześnie każde charakterne wcielenie Immy i Kane’a. I Kane – aww, rozpływam się nad nim (dosłownie)! „Bezwzględny” to „must” pod każdym względem i moja #polecajkaodzaczytanej