Blood from Blood.Ottavio

Jeden z moich ulubionych romansów mafijnych. Czyta się szybko i przyjemnie. Gorąco polecam.

O matko ależ to była przyjemność czytania. Czytałam część pierwszą Vito i była zachwycona książka. To, co tu dostaliśmy to zupełnie inna historia. Osobiście kocham takie zabiegi, gdzie część kolejna to historia np. drugiego brata. Mamy niejako ciąg dalszy ale z zupełnie inne perspektywy. Historia Alessi i Ottavio. Poznajemy ich trochę w części pierwszej. Alessia w dniu swoich 18-tych urodzin wyszła za mąż za Ottavio. O ile w czasie rocznego narzeczeństwa i kilku miesięcy małżeństwa było pięknie i kolorowo, o tyle potem zaczynają się schody. Rok po ślubie oddalają się od siebie. Główną przyczyną jest presja by spłodzili potomka. Brak komunikacji między małżonkami doprowadza do momentu, kiedy Ali pęka i zaczyna się buntować. Nie ułatwia fakt, że matka Ottawio pokazuje zupełnie inną twarz niż w pierwszym tomie. Miałam ochotę jej czasem przyłożyć. Ottavio młody mężczyzna czuje coraz większą presję. Ojciec męczy go o potomka, jeden z ludzi okrada i tu również ojciec naciska. Ottavio sprowadził swoje małżeństwo do funkcji jedynie "żona jako dodatek" a sex do funkcji zapłodnienia. Nie liczy się z uczuciami żony dopóki nie wychodzi na jaw jego zdrada. Jednorazowy skok w bok ale impuls do odmiany wszystkiego. Kiedy myślimy, że już mają za sobą kryzys, i będzie cudownie. Odnajdują siebie, przyjemność w sypialni, nawet spodziewają się narodzin dziecka. Wtedy do akcji wkracza Salvadore. Kim jest? Czemu pojawił się w życiu Alessia? Oj kiedy prawda wyjdzie na jaw zaczyna się akcja, która wprawia w osłupienie. Autorka zaskoczyła nas (znowu) takimi zwrotami akcji, że aż włos się jeży na głowie. Mamy tu sceny mafijne, strzelaniny, podpalenia i to, co czytelnik lubi. Mamy także świetne sceny erotyczne. Niektóre sceny są drastyczne, choć nie aż tak jak w części pierwszej. Po części pierwszej ciężko było pozbierać myśli. Tu jest już nam prościej choć sama historia nieźle namiesza w naszych emocjach. Książki się różnią i to bardzo mocno. To duży plus bo mamy zupełnie oddzielną historię. Czasem się zdarza, że część druga to kopia pierwszej. Podobny schemat. Tu tego nie ma. Gdyby nie fakt, że to są dwie historie dwóch braci nie pomyślałabym nawet, że to kontynuacja. Nie wiem, która jest lepsza. Zawsze część druga ma pod górke bo jednak mamy wyrobione zdanie przez pryzmat pierwszej. A pierwsza to świetna książka i ciężko ją przebić. Myślę, że są na równi. Z niecierpliwością czekam na kolejną. Mam nadzieje, że będzie bo kusi mnie poznanie historii Domenico. Z przyjemnością tez przeczytałbym historie Gabrielle, zwariowanej siostry braci Mancuso...