Iskra Wiecznego Płomienia

"Iskrę Wiecznego Płomienia" Penn Cole zaczęłam czytać po angielsku i doszłam do jakiś 30% gdy ukazało się polskie wydanie. Z racji tego, że chciałam szybko zobaczyć "co i jak", a po angielsku czytam wolniej, przerzuciłam się na polskiego ebooka i już tak dokończyłam czytać. Książka (jak i cała seria, niedługo ma się ukazać za granicą czwarty, finalny tom) święci ogromne sukcesy na zagranicznych grupach i forach. Czy zasłużenie? Wg mnie tak. Historia zaczyna się od wprowadzenie w świat Potomków (dzieci bogów) o niesamowitych mocach i śmiertelnych, czyli ludzi, którzy im podlegają. Niektórzy uważają, że to nic innego jak rodzaj niewolnictwa. Potomkowie bywają okrutni, bezwzględni, a prawa jakie ustalili są (co oczywiste) uderzające w ludzi i ich wolność. I w tym wszystkim jest Diem, która tak jak jej matka, jest medyczką, leczy ludzi, a jej matka nawet Potomków. Akcja rozpoczyna się w momencie, gdy matka Diem znika, a dziewczyna wikła się w walkę buntowników przeciwko Potomkom, a jednocześnie w nieoczywistą relację z potencjalnym następcą umierającego króla, z księciem Lutherem. Długi wstęp, ale chciałam choć trochę przybliżyć klimat książki. Jakie są moje wrażenia? Po pierwsze, ja odczułam to mocny klimat trylogii Grisza, co dla mnie było oczywiście na plus (Darkling - wiadomo ? ). Po drugie, bardzo podobał mi się świat przedstawiony, jego zasady, reguły rządzące nie tylko częścią zamieszkiwaną przez ludzi, ale i przez Potomków. Po trzecie postacie. O tak, bohaterowie w tej książce potrafili wzbudzić we mnie wiele emocji, od sympatii, po oczarowanie aż po totalną niechęć. Gdzie w tym wszystkim jest Diem? Na razie ją lubię. Choć jej zachowanie jest czasem skrajne, rzuca się w rożnych kierunkach, sama nie wiedząc do końca czego chce, jaką drogą ma iść. Wiele różnych emocji się w niej ściera, nie wie komu ufać, otaczają ją tajemnice i kłamstwa. Czuje presję, aby postępować tak jak chcą inni, a jednocześnie pragnie swojej własnej drogi. Jej zmagania bywają, no cóż, irytujące momentami, ale dla mnie są zrozumiałe i uważam, że całkiem dobrze wyszło autorce pokazanie jak bardzo zagubiona Diem była. Henri - przyjaciel Diem i chłopak, w którym się podkochuje (ze wzajemnością). Powiedzieć, że go nie lubię, to jak nie powiedzieć nic. Jest dla mnie jak Mal z Griszy i szczerze mam nadzieję, że zginie jakąś brutalną śmiercią (wybaczcie, taka prawda ? ). Luther - dla niego jestem w stanie przeczytać wszystko, byleby tylko był taki jak w pierwszy tomie. Świetnie wykreowana postać, nieoczywista, skryta, z potężną mocą, ale co dla mnie jest mega plusem, nie jest kolejnym "klonem" Rhysa ? Fabuła jest ciekawa, akcja wartka, czasami tak skręca niespodziewanie w innym kierunku, że miałam takie Yyyy co? - oczywiście w pozytywny sposób. Pozostałe postacie drugoplanowe są tak samo ciekawe i dobrze zbudowane, mam nadzieję, że odegrają ważniejszą rolę w drugiej części. Zakończenie? WOW, to chyba jedyne co mi przychodzi na myśl. Tego się nie spodziewałam. Mam nadzieję, że Diem się rozwinie, dojrzeje i zmieni w kolejnych tomach. Tego jej postaci życzę, bo tu jest ogromny potencjał. Zapewne drugi tom zacznę czytać po angielsku, bo nie będę mogła się doczekać naszego wydania ? Od siebie - polecam.

Świetna książka