Jego asystentka

2020-10-31 14:06:24 - barbara.and.her.books

*PRZEDPREMIEROWA RECENZJA PATRONACKA*
.
.
„Raz na jakiś czas wydawało mi się, że moglibyśmy zostać przyjaciółmi, ale szybko uświadamiałam sobie, jak bardzo się myliłam. Teraz zdaje się, że zaczął się starać, ale może już być za późno, bo nigdy więcej mu nie zaufam. Wbił mi nóż w plecy. Jak można wybaczyć coś takiego?”
.
.
Rose Sinclair ma 23 lata i właśnie stara się o wymarzoną posadę asystentki w firmie WhyTech. Jest dość nietypową osobą, która ma zaburzenia obsesyjno-kompulsywne i lekkiego świra na punkcie liczby 6. Lubi porządek i jest poukładana. Zdecydowanie nie można o niej powiedzieć, że jest seksowna, ponieważ ubiera się w zbyt obszerne i niezbyt ładne ubrania, ale ma gdzieś to, co sądzą o niej inni. Jednak do czasu. Wydaje się, że ta sterta ubrań ma być jej zbroją. Chce, aby ludzie dostrzegali ją taką, jaka jest wewnątrz. Nie chce mieć łatki seksownej asystentki prezesa. Marzy o szczęśliwej rodzinie, ale nie ma wielkiego doświadczenia w randkowaniu.
Ezra Conti natomiast jest prezesem WhyTech i w połowie Włochem. Ma 37 lat, wspaniałą ponętną żonę i 10-letnią córkę. Wydaje się, że ma wszystko i jest szczęśliwy. Jest poukładany, bywa żartobliwy i w zasadzie zawsze wie czego chce. Szanuje swoich pracowników i stara się z nimi nie spoufalać, jednak między nim, a Rose nawiązuje się nić porozumienia. Stają się przyjaciółmi, współpraca układa się im świetnie i doskonale się rozumieją. W pewnym jednak momencie Ezra zaczyna na nią patrzeć trochę inaczej. W sposób, w który zdecydowanie nie powinien.
.
Sięgając po „Jego asystentkę” A.E. Murphy bałam się, że będzie to typowy biurowy romans, ale to, co dostałam przeszło moje najśmielsze oczekiwania. To było po prostu niesamowite! Tak intensywne i dobre, że aż żałuję, że ta książka się skończyła. Opis kompletnie nie oddaje tego, czego możecie się po tej pozycji spodziewać. Autorka dostarczyła mi tylu różnych emocji, że aż ciężko mi to wyrazić słowami. Chwilami było bardzo zabawnie, szczególnie, gdy na horyzoncie pojawiały się razem Rosie i jej przyjaciółka Laurie, która cierpi na zespół Tourette’a. Nie mogłam powstrzymać się od śmiechu. Dziewczyny stanowią naprawdę świetny duet. Ale nie zawsze było tak różowo. Wiele razy było mi po prostu żal głównej bohaterki i tego, jak traktowali ją inni ludzie, m.in. również Ezra. Niestety żyjemy w takich czasach, że bardzo zwraca się uwagę na wygląd zewnętrzny i często ludzie właśnie oceniani są przez pryzmat tego, jak się ubierają, czy wyglądają. Musimy pamiętać, że pod tym wszystkim kryje się normalny człowiek, którego należy traktować z należnym mu szacunkiem.
Historia Rosie i Ezry strasznie mnie wciągnęła i nie mogłam się doczekać, aby poznać jej zakończenie. Wiele razy kusiło mnie, aby zerknąć na ostatnie strony, ale nigdy tego nie robię, aby nie zepsuć sobie frajdy z czytania. Tej książki nie dało się odkładać i mimo, że liczy prawie 500 stron, to połknęłam ją naprawdę szybko.
Narracja została przedstawiona wyłącznie z perspektywy Rosie i troszkę zabrakło mi historii widzianej oczami Ezry. Fabuła była naprawdę ciekawie skonstruowana i ani przez chwilę się nie nudziłam. Cały czas się coś działo i wszystko miało swoje właściwe miejsce. Może występuje tu popularny wątek romansu z szefem, ale Autorka dodała tu również inne wątki, które powodują, że ta historia jest inna od wszystkich. Skupia się bowiem głównie na dylematach moralnych obojga bohaterów, ale przecież serce nie sługa…
To książka, która zdecydowanie nie jest płytka, ponieważ porusza wiele trudnych tematów. Pokazuje np. oblicza różnych zaburzeń i tego, jak ludzie sobie z nimi radzą. To opowieść o zakazanej miłości, która nie powinna się zdarzyć, namiętności, która prowadzi tylko do kłopotów, prawdziwej przyjaźni, ale również o trudnych decyzjach, które często przychodzi nam podjąć, a które mogą skrzywdzić inne osoby. Ale nikt nie mówił przecież, że w życiu będzie łatwo.
Zdecydowanie polecam! To jedna z lepszych książek, które ostatnio czytałam!