Mój Torin

Jestem dziwadłem, odmieńcem, nigdzie nie pasuję.
Jestem samotna, nikt mnie nie kocha.
Jednak szczęście jest tak blisko, prawie mogę go posmakować.

Aż nagle zjawia się on.

Jest przystojny i bogaty, stanowi uosobienie męskości.
Ma smutne brązowe oczy i niesamowity uśmiech.
I chce, żebym uciekła razem z nim.

Skrywa swoje intencje.
Motywy jego postępowania są niejasne.
Ale ja i tak z nim odchodzę, bo tu nie jestem szczęśliwa.

Jego obietnice są zbyt piękne, by mogły być prawdziwe.
Zamek. Fortuna. I konie.

To wszystko jest zbyt proste.
A w moim życiu nic nigdy nie jest proste.

W czym tkwi haczyk?
Zawsze jest jakiś haczyk.