Prześladowca

❤️Recenzja❤️ "Od sa­me­go po­cząt­ku wie­dzia­łam, że ta mi­łość bę­dzie trud­na, li­czy­łam się z tym. Czy można kogoś aż tak bar­dzo ko­chać i rów­nie mocno nie­na­wi­dzić?" Serena to jedna z lepszych uczennic szkoły. Ma marzenie-zostać lekarzem. Robi wszystko, aby tak się stało. Tylko że jedno zdarzenie. Jeden niewłaściwy moment sprowadza na jej drogę kłopoty. Tym kłopotem będzie Declan. Chłopak, który zamieni jej życie w piekło, bo obrał ją sobie za cel, aby ją zniszczyć. Do czego się posunie? Czy Serenie uda się przetrwać? Ona stanie się jego celem. On będzie jej prześladowcą. "Prześladowca" to historia, która odkryje przed nami swoją mroczną stronę. Sprawi, że wszystkie demony wyjdą na światło dzienne, niszcząc wszystko to, co spotkają na swojej drodze. Bohaterowie tej książki są niczym ogień i woda. Są totalnie różni. Serena ma idealne życie. Wspaniałą rodzinę, przyjaciół. Najlepsze oceny, tylko czy nie są to pozory? Może coś, co wydaje się idealne, wcale takie nie jest? Declan to chłopak, po którym nie wiadomo czego można się spodziewać. Nieobliczalny. Kryje się w nim toksyczność, której nie potrafiłam zrozumieć. Można go określić mianem okrutnego. Czerpie radość z zadawania bólu innym. Tylko że właśnie on stara się pomóc Serenie. Na swój popaprany sposób, ale to robi... Dwie osoby, które mogą wzajemnie sobie pomóc? Ale czy to zrobią? Myślałam, że nic mnie już nie zaskoczy. Jakże się pomyliłam. Autorka w swojej najnowszej książce serwuje nam takie zdarzenia, że momentami miałam na ciele dreszcze strachu. Jest to książka brutalna. Nie jest ona dla każdego. Przy jej czytaniu trzeba mieć nerwy ze stali. Wielokrotnie będziecie mieli w głowie pytania. Dlaczego ona to robi? Dlaczego się na to godzi? Przepadłam w mroku tej książki. Świat bohaterów pochłonął mnie do takiego stopnia, że nie potrafiłam przestać czytać tej książki. Ta historia dała mi wiele bolesnych sytuacji, które czegoś mnie nauczyły. Pojawi się wiele emocji, które nie sposób kontrolować. Będziecie chcieli krzyczeć, wylewać łzy, ale także pozwolić, aby na twarzy pojawił się uśmiech. Na prawie 500 kartkach zawarta jest historia, która coś mi uświadomiła. Człowiek może przyjmować różne maski, ale prawdziwego "ja" nigdy nie będziemy w stanie się pozbyć. Po tak fantastycznej historii mimo jej brutalnej strony, mam niedosyt twórczości autorki. Nie mogę się doczekać jej kolejnej odsłony, która jestem pewna, że także mnie zaskoczy.

„Bestia przestaje być bestią tylko dla dziewczyny, w której się zakocha, i to jest fakt. Nie zaczyna być nagle dobra i kochana, mało tego, nadal stosuje wszystkie zabiegi i sztuczki, żeby osiągnąć swoje cele.” Serena była jedną z najlepszych uczennic w szkole, ale robiła wszystko, żeby tylko nikt jej nie zauważył. Miały jej w tym pomóc noszenie za szerokich ubrań i za dużych okularów, to był jej strój ochronny. Bo nikt tak naprawdę nie wiedział, jaki przeżywała koszmar. Gdy myślała, że wszystko układa się dobrze, to po raz kolejny w jej życiu pojawił się Declan. I tym razem nie zamierzał jej odpuścić, postanowił zmienić jej życie w piekło. W którym i tak już tkwiła. Stał się dla niej potworem, ale i wybawcą. Bestią, która nigdy nie skłamała i która zmusiła ją do konfrontacji ze złem, jakie ją spotkało oraz otworzył jej oczy na to, na co była ślepa. Jakie sekrety skrywa Serena? Czy uda jej się zostawić całe zło za sobą i spojrzeć z nadzieją w przyszłość? Czy Declan dopnie swój plan do końca? Czy to, co robił, miało jakiś konkretny cel?

 Nie spodziewałam się czegoś takiego. To jak autorka poprowadziła całą fabułę, jest niesamowite, przemyślane i genialne. Nie mogłam się oderwać od czytania, ale nie zabrakło momentów, w których miałam ochotę nią rzucić, że złości. Cóż postać Declana intrygowała i napawała strachem. I to przez niego właśnie niekiedy ta złość się pojawiała. Nie miał żadnych oporów i był w stanie posunąć się do wszystkiego, by tylko dopiąć swego. Był psychopatą, który miał swoje powody, żeby zachowywać się w ten konkretny sposób, ale również posiadał inne swoje oblicze. To które widziała tylko jego rodzina. Serena jest silną dziewczyną, mimo że uważa inaczej. Codziennie walczyła ze swoimi demonami i swoim prześladowcą, ale co było niezwykłe w tej sytuacji, to to, że tylko on pokazał jej prawdę, stanął po jej stronie, walczył o nią i muszę przyznać, że robił to w dość dziwny sposób. Zostają nam również pokazane dwa modele rodziny i to jak pozory potrafią być mylne. Tam, gdzie można by spodziewać się brutalności, znajduje się miłość, szacunek i wsparcie, a w drugiej wręcz na odwrót. Było brutalnie, strasznie, szokująco i emocjonalnie. Gorąco polecam.

" Prześladowca" to książka, w której mrok wkrada się do ułożonego świata i miesza w nim, ustawiając swoje drogowskazy. Serena dziewczyna, która ma poukładany świat. Rodzice lekarze zaszczepili w niej miłość do medycyny i tym samym marzenia Sereny są już jasno określone. Przykładna uczennica i przyjaciółka. Niestety życie weryfikuje jej plany i stawia w nieodpowiednim miejscu i czasie, twarzą w twarz z Declanem, którego reputacja nie pasuje do schematu życia Sereny. Co się wydarzy w życiu Sereny? Czy jedno przypadkowe spotkanie może zmienić wszystko? Tego Wam nie zdradzę, ale koniecznie przeczytajcie książkę, by znaleźć odpowiedzi na pytania. Znamy autorkę z romansów o subtelnym podłożu, natomiast w tej książce mamy coś zupełnie nowego i nieprzewidywalnego, a zarazem fascynującego! "Prześladowca" to historia, w której niejednokrotnie zostałam zaskoczona! Poukładany świat Sereny staje w ogniu, pod bacznym okiem Declana, który umiejętnie włada płomieniami. Relacja Sereny i Declana od samego początku książki nie jest łatwa. Obsesyjne zachowanie Declana z dnia na dzień przybiera na sile i można powiedzieć, że na każdej stronie zaskakuje i owo zachowanie nie powinno być w żadnym stopniu akceptowalne, natomiast z biegiem stron poznajemy jego przyczynę, co sprawia, że historia nabiera całkiem nowego znaczenia. Serena to według mnie taki nieoszlifowany diament tej historii, który z każdą przeczytaną stroną zyskuje niepowtarzalny blask. Z zewnątrz krucha i słaba, natomiast w środku drzemie odważna kobieta, którą życie pchnęło w nieodpowiednim kierunku. Autorka w tej powieści pokazała świat, który jest daleki od ideału. Patrząc przez różowe okulary, nie widzimy prawdy, która jest na wyciągnięcie ręki. W tej książce prawdą może być kłamstwem, lecz czy tak jest, tego już nie zdradzę

„W tej chwili uświadomiłam sobie, że z tej sytuacji były dwa wyjścia: albo zginę, albo ujarzmię tę bestię.” Serena Lillard od dziecka wolała pozostawać w cieniu. Nie lubiła wzbudzać zainteresowania, skupiając się na nauce. Otoczona wyłącznie dwójką przyjaciół, skoncentrowana była na swoim celu. Pragnęła studiować medycynę i zostać lekarzem tak jak jej rodzice. Dziewczyna jednak przypadkowo znajduje się w niewłaściwym miejscu o niewłaściwym czasie. Przyłapuje Declana Bryanta w dość nietypowej scenerii. Reputacja chłopaka nie należy do najlepszych, co rusz słychać historie, jak wykorzystuje swoją władzę, by dręczyć tych, którzy stają na jego drodze. Nie inaczej stało się w przypadku Sereny, która nie powinna widzieć tego, co zobaczyła. Declan postanawia pokazać jej, że nie powinna z nim zadzierać, uprzykrzając szkolne życie. Dopiero kiedy chłopak kończy liceum, jej koszmar dobiega końca. Mijają dwa lata, a na jej drodze ponownie staje Declan Bryant. I ponownie dziewczyna staje się obiektem jego prześladowania. Serena będzie zdana na jego łaskę, po drodze jednak wychodzą na jaw sprawy, które budzą w nim zupełnie nowy cel. Czy w tej pokręconej relacji znajdzie się miejsce na prawdziwe uczucia? „Co by zrobiła, gdybym wyrwał ją z jej bajkowej rodziny? Gdyby musiała zobaczyć to, co chciałem zrobić? Jakie to byłoby uczucie, gdybym mógł ją zdeprawować i jeszcze raz zobaczyć strach w jej oczach?” „Prześladowca” to totalnie inna twarz Joanny Chwistek, której jako czytelnicy nie poznaliśmy w żadnej dotąd wydanej powieści autorki. Ukazana w niej historia niezaprzeczalnie wzbudza szereg skrajnych emocji, momentami jest kontrowersyjna, a liczne „mocne” sceny zdecydowanie nie nadadzą się dla wrażliwych na przemoc czytelników. Sięgając po tę powieść, musicie mieć świadomość, że nie uświadczycie tu cukierkowo słodkiej opowieści. Czytając, niewątpliwie będziecie odczuwać zaskoczenie, być może obrzydzenie, ale też strach i ekscytację. Zamieszczone na początku ostrzeżenie znajduje się tam nie bez powodu, dlatego, zanim zdecydujecie się przeczytać tę powieść, pomyślcie, czy jesteście gotowi na tego typu lekturę. Przy okazji weźcie też pod uwagę fakt, że jest to tylko fikcja literacka, a zachowań tam zawartych nie należy powielać, czy normalizować. Historia Sereny i Declana to idealny przykład toksycznej relacji. Bazuje ona na obsesji, a dziewczyna staje się obiektem prześladowania. Zachowania chłopaka nie należą do zwyczajnych — śledzenie i dręczenie to nie jest coś, czego powinno się szukać w romantycznych związkach. Pewnie część z Was pomyśli: „Jak to się może podobać?” Ano może! Joanna Chwistek już niejednokrotnie udowodniła nam, że potrafi wykreować niesamowicie wciągającą fabułę, która nie pozwala się oderwać ani na chwilę. Nie inaczej stało się w przypadku „Prześladowcy”. Mimo iż Declan jest psychopatą, a jego postępowanie momentami jest okropne, to ostatecznie nie ma możliwości, by nie obdarzyć go ogromną dozą sympatii. Autorka fenomenalnie zbudowała jego postać i sprawiła, że wzbudza w czytelniku zarówno negatywne, jak i pozytywne odczucia. Nie jest to łatwe, ale Asi się udało. Nie skłamię, gdy stwierdzę, że jest to najlepiej wykreowana przez nią postać męska. Jego początkowe zachowanie szokuje, lecz z czasem odkrywamy, że to wszystko ma drugie dno. To było fantastyczne! Declan ze stalkera i prześladowcy staje się osobą, która rozpoczyna walkę z demonami Sereny. Jak możecie się domyślić, nie brakuje tu ogromnej dawki emocji. Trudna przeszłość dziewczyny naprawdę łamie serce, a u boku Declana w końcu dostaje szansę, by wyjść ze swojej skorupy. Przechodzi przemianę — z zamkniętej w sobie nastolatki, która robiła wszystko, by zadowolić swoich bliskich, staje się młodą kobietą, stawiającą w końcu na siebie. Nie chcę zdradzać Wam zbyt dużo, bo w rezultacie mogłabym odebrać całą przyjemność z poznawania tej pokręconej historii, ale gwarantuję, że ani przez chwilę nie będziecie się nudzić. Oprócz wspomnianych wcześniej przeze mnie szokujących momentów znajdziecie również poruszające i przytłaczające sceny. Myślę, że nawet kilka razy się też zaśmiejecie, bo autorce udało się wcisnąć w tę historię także dawkę humoru. Krótko mówiąc — jest kompletna. Niebanalna i trzymająca w napięciu fabuła, fantastycznie wykreowani bohaterowie, głębia emocjonalna to ogromne atuty tej powieści.  Tym, co niewątpliwie zostaje uwypuklone i odgrywa niesamowicie ważną rolę, jest obraz rodziny. Poznajemy jej dwa oblicza. Mamy rodzinę Lillard, gdzie brak jest miłości, a jej członkowie skupieni są wyłącznie na sukcesach. Jeden mały błąd sprawia, że Serena zostaje odepchnięta, zostawiona sama sobie. W tym przypadku szczerze znienawidziłam rodziców Sereny, nadal nie potrafię zrozumieć, jak można być tak okrutnym. Jest też drugi obraz rodziny, zupełnie przeciwny. Mimo krążącej w społeczności opinii rodzina Bryant jest pełna miłości. Wszyscy wspierają się wzajemnie, a więź wykreowana przez autorkę po prostu poruszyła moje serce. Zwłaszcza relacja Declana z ojcem, sprawiła, że moje serce puchło. To było coś wspaniałego! „Prześladowca” to powieść, którą darzę ogromnym sentymentem. Może jest wśród Was ktoś, kto poznał wattpadową wersję, noszącą wtedy tytuł „Bestia”. Mając w pamięci tamtą odsłonę, nie mogę wyjść z podziwu, jaką ostatecznie formę na papierze przybrała ta opowieść. Progres jest wręcz zaskakujący. Na etapie powstawania tej historii, spędziłyśmy z autorką naprawdę wiele czasu na rozmowach, jak powinna ona wyglądać. Gdzieś po drodze Asia wprowadzała zmiany, ale to, co dostajemy w ostatecznej wersji, przeszło moje najśmielsze oczekiwania. Czuję ogromną dumę, mogąc obserwować, jak Joanna Chwistek rozwija się z powieści na powieść. „Prześladowca” to jej wyjście ze strefy komfortu, nie było to łatwe zadanie, wymagało wielu poświęceń, ale uważam, że było warto. Osobiście pragnę więcej tego typu historii spod jej pióra. Myślę, że jeszcze nie raz nas zaskoczy. Dla fanów jej dotychczasowych książek niewątpliwie będzie to niespodzianka. Mam tylko nadzieję, że pozytywna.  „Nie miałam pojęcia, co przyniesie życie ani jak nam się dalej ułoży. Wiedziałam, że jego fascynacja moją osobą nadal była niezdrowa i mocno pokręcona. W tej chwili jednak nie miało to dla mnie znaczenia, bo ja akceptowałam w nim bestię, a on przybijał piątkę z moimi demonami.” „Prześladowca” to historia, która wystawi Wasz rozsądek na próbę. Wzbudzi w Was skrajne emocje, zarówno te pozytywne, jak i negatywne. Nie jest to lekka i przyjemna historia. Uświadczycie tu przemocy fizycznej i psychicznej, więc czytelnicy o słabych nerwach mogą sobie nie poradzić z ukazanymi w niej wydarzeniami. Niemniej jednak powieść jest oryginalna, a kreacja bohaterów i przemyślana fabuła zasługują na podziw. Ja ubóstwiam to wydanie Joanny Chwistek i mam nadzieję, że podzielicie moje odczucia.