Sprawa Rity

Jakub Wrocki znany jest gronu mafijnemu jako Czarny. To on w Lublinie zajmuje się przemytem aut za wschodnią granicę. Ma przy sobie zaufanych ludzi, ciotkę Jankę i lekarza Jeremiasza. Czarny szykuje się właśnie na przerzut towaru do Białorusi, kiedy okazuje się, że zamiast sześciu aut jest pięć. To jedno cacko "pożyczyła" sobie Rita, która tym samym staje się celem... Rita na zlecenie szefa wykrada jedno auto by dostarczyć go klientowi na Białoruś. Jednak coś idzie nie po jej myśli, bowiem klient się nie pojawia a zamiast niego ma bliskie spotkanie z dwoma gangsterami i kulami. Dziewczyna ucieka i pod polską granicę wsiada do auta. Do auta, którym jedzie Czarny. Gra się zaczyna... Co zrobi Czarny? Czy Rita przypadkiem nie trafiła z deszczu pod rynnę? Jakie niespodzianki czekają na bohaterów? Lubię książki Ani. Czytałam prawie wszystko spod jej pióra. Tym razem mafia, która ma miejsce między innymi w Lublinie i okolicach. To było dla mnie sporym zaskoczeniem, bowiem Lubelszczyzna jest omijana a tu taka niespodzianka. Handel autami, przekręty, intrygi i tajemnice z przeszłości. Kasa i świst kul. Oto o czym jest najnowsza powieść autorki. I nie ma w niej scen erotycznych a tym bardziej wielkiej miłości. To może być szokiem. W głównej mierze chodzi o przerzut i rozwikłanie zagadki. O mrok i sensację. Dynamiczna akcja porywa już od samego początku. Od razu wpadamy w sam środek zawirowań. Zawirowań rodem z filmu sensacyjnego. To było dobre. Historia trzyma w napięciu. Pojawiające się wątki podsycały moją ciekawość. Czarny jest postacią niebezpieczną. Pewną siebie, nieustępliwym o bystrym umyśle. I trafiła mu się kobieta, która ma podobny do niego charakter. Ona także jest silna. Oboje posiadają cięty język oraz ironicznie od siebie podejście. Powoduje to słowne przepychanki i jakiś zalążek relacji. Autorka dobrze mąciła wody i co rusz podkręcała akcję kolejnymi wątkami. Niestety powieść ma sporo niedociągnięć. Wątki się pojawiały i nie wszystkie doczekały się rozwinięcia. Jak chociażby postać Janki. Niedokończona sprawa. Nie do końca odpowiadało mi również to, w jaki sposób wątek z Szarym został zakończony. Było sensacyjnie, było dynamicznie i niebezpiecznie ale jakoś tak na szybko się to wszystko potoczyło. Zabrakło mi spowolnienia wydarzeń i większego skupienia się na wydarzeniach. Śmiało można było jeszcze sporo rzeczy rozbudować. Ale... mam szczerą nadzieję, że przy tak otwartym finiszu pojawi się kontynuacja. Po cichu na to liczę, bowiem pozostał mi bardzo duży niedosyt i wątki aż proszą się o ciąg dalszy. W moim odczuciu to nie jest najlepsza powieść autorki aczkolwiek warto zwrócić na nią swą uwagę. Widać, że autorka w każdej kolejnej powieści idzie do przodu. Nie stoi w miejscu. Tworzy historie i różnych bohaterów. Rozwija się i to jest na duży plus. Skuście się i zobaczcie sami, jaka historia z przeszłości kryje za tą okładką.

Pewnie wiele z Was, jak widzi kolejną książkę Anny Wolf, jego oczka świecą się tysiącem emocji, bo rodzi się w Was wiele pytań. O czym będzie książka, czy będzie tak dobra jak poprzednia i czy Anna jeszcze można nas czymś zaskoczyć. Tym razem będziemy czytać opowieść Rity i Czarnego, którzy ze światem przestępczym mają wiele wspólnego. Jedno zlecenie stawia ich na jednej drodze. Choć może wcale tak do końca nie jest.... „Człowiek uczy się całe życie, a na końcu u tak okazuje się, że nie wie wszystkiego.” Czarny zajmuje się wszystkim po trochu. W trakcie zlecenia przerzutu samochodów na granicy pomaga pewnej dziewczynie. Ale on nie wiem, kim ona jest, a ona nie zdaje sobie sprawy kim jest on. Czy na drobnej pomocy się zakończy ? Czy tej dwójki, aby czasami nie łączą inne tajemnice ? „Patrzę w okno i czuje się potwornie zmęczona życiem. Nigdy nie miałam łatwo. Zawsze o wszystko musiałam walczyć.” Anna zabiera nas do świata pełnego stworzonych przez nią tajemnic i powiązań. Myślę, że podczas lektury zaskoczy Was powiązaniami bohaterów, tempem akcji i całej kryminalnej otoczki. Dobry, kryminalny wątek i książka która nie jest zdecydowanie historią przepełniona miłością. Jest zalążek rodzącego się uczucia, z nadzieją na lepsze jutro. „Teraz nie daje mi spokoju myśl, że dziewczyna ma jakieś kłopoty, a ja zabawiam się w pieprzonego rycerza na białym koniu, którym nie jestem.” Nie do końca czuję się zaspokojona tą historią i mam lekki jej niedosyt. Fajnie byłoby, gdyby ta para dostała jakąś kontynuację. Mam wrażenie, że ta książka Anny była bardziej przemyślana i nakierowana na intrygę i coraz to nowe, rodzące się w głowie pytajniki. Do końca nic nie było wiadome i oczywiste. Każda książka tej Autorki ma inny charakter i przez to pokazuje swoją pomysłowość i to, że nie stoi wiecznie w miejscu i nie krąży wokół jednego tematu. Polecam Wam ten tytuł.