The Stereotype of A Hockey Player

Lubię przepychanki słowne między parami. Fajnie to jest tutaj pokazane. polecam wszystkim

Świetna historia, czekam na kolejne części ❤️

Bardzo fajna książka i treść

?ᴛʜᴇ ꜱᴛᴇʀᴇᴏᴛʏᴘᴇ ᴏꜰ ʜᴏᴄᴋᴇʏ ᴘʟᴀʏᴇʀ ? [ współpraca reklamowa] "ᴅʟᴀᴄᴢᴇɢᴏ ɴɪᴇ ᴍᴏżɴᴀ ꜱɪę ᴢᴀᴋᴏᴄʜɪᴡᴀć ᴛʏʟᴋᴏ ᴡ ᴛʏᴄʜ, ᴋᴛóʀᴢʏ ɴᴀꜱ ɴɪᴇ ᴢʀᴀɴɪą"? Kto mnie zna ten wie, że ja i książki z wątkiem sportowym to miłość od pierwszego wejrzenia. Więc, gdy tylko takie pozycje zostają wydane są duże szanse, że je przeczytam i mi się spodobają. Też tak było w przypadku tej historii. Styl pisania autorki jest mi znany z jej poprzedniej książki. Jak mam być szczera to widać tutaj progres, który wystąpił u autorki. Krótkie rozdziały sprawiły, że czytało mi się ją niezwykle szybko i płynnie. Od początku zostałam zaciekawiona fabułą i nie umiałam się od tej pozycji oderwać. Bohaterowie zostali wykreowani w bardzo realistyczny sposób. Nie byli idealni. Popełniali błędy oraz robili głupoty, ale mi to osobiście nie przeszkadzało , bo szybko się z nimi zżyłam i polubiłam. Autorka dużą uwagę poświęciła na przemyślenia bohaterów. Czasem brak rozmowy powodował pewne sytuacje, ale czasem trudno jest odważyć się na szczerość. A gdy pojawiają się wątpliwości zamiast od razu je wyjaśniać, chowali to wszystko w sobie. Humor w tej historii bardzo mi się spodobał, nawet jeśli niektóre żarty mnie nie śmieszyły, to bardzo pasowały do bohaterów. Daisy jest osobą, z którą bardzo łatwo się utożsamić. I jej wątpliwości były jak najbardziej w porządku. Nie była wykreowana na idealną. Miała swoje wady i zalety. Oprócz tego miała pewne uprzedzenia do hokeistów i jej życie bardzo się skomplikowało przez jednego z nich. Nie była ona też cichą myszką, bojącą się życia. Nie bała się mówić to co myśli. I mogłaby Wam się wydawać zbyt pewna siebie, ale to tylko pozory. Jacob to hokeista. Na pierwszy rzut oka może wydawać się być zbyt pewnym siebie chłopakiem, który uważa siebie za najlepszego, ale to tylko pozory. Bardzo go polubiłam i to jak traktował bliskie dla siebie osoby było czymś pięknym. Relacja głównych bohaterów urzekła mnie innością. Nie była taka jak w typowych książkach. Co było moim zdaniem super. Ich relacja rozwijała się powoli. Ani przez chwilę nie poczułam, że dzieję się coś za szybko lub za wolno. Gesty głównego bohatera względem bohaterki bardzo mnie rozczuliły. Nawet jeśli zaprzeczali swoim uczuciom to ich gesty oraz wzrok mówiło wiele. Ale nie myślcie sobie, że wszystko było kolorowe bo tak nie było. Pewne niedomówienia i brak szczerej rozmowy wiele skomplikowało. I gdy prawda wyjdzie na jaw nie będzie kolorowo, ale czy bohaterowie sobie z tym poradzą? Musicie sami się przekonać. Chciałam przeczytać fajną książkę z wątkiem hokeja i taka właśnie historię dostałam. Dobrze się przy niej bawiłam. Nie nudziłam się ani przez chwilę. Niejednokrotnie nie umiałam powstrzymać uśmiechu i nie raz się śmiałam. Postacie drugoplanowe również zrobiły genialną robotę w tej pozycji. Dodali bardzo dużo świeżości i nie można było się przy nich nudzić. Nie ukrywam, że nie raz bohaterowie podnosili mi ciśnienie swoimi decyzjami, ale bardzo mi się finalnie ta książka podobała. Ta historia pokazała, że czasem skupiając się stereotypach i zemście możemy stracić coś niezwykle cennego. Miłość można znaleźć w najmniej oczekiwanym momencie. A to co uważaliśmy za pewne, wcale nie jest jedyną prawdą. Oprócz tego nikt nie jest idealny i rozmowa wiele ułatwia i tylko konwersacją z drugą osobą możemy pozbyć się pewnych niedomówień. Ja osobiście polecam Wam tą pozycję. Jeśli szukacie lekkiej książki na jeden wieczór lub dzień to ta historia jest idealnie dla Was. Moja ocena 5/5