Tylko iluzja

„To bolało bardziej niż wczoraj. Dzisiaj nie byłam pod wpływem emocji, uspokoiłam się, ale rana w sercu pozostała. Uwierzyłam mu w to wszystko, co mi obiecał i sama byłam sobie winna.” Vivienne dostaje propozycje nie do odrzucenia od samego dona. Ona i Ric zawierają umowę która obojgu ma pomóc. Jej uwolnić się od ojca-kata, a jemu dać przykrywkę. Wszystko się udaje, ale tylko do czasu. Gdy na ich drodze stanie Wiktor Smirnow. Członek Bratwy z którą właśnie zawierają przymierze. A który jest tak zafascynowany kobietą, że nie potrafi o niej zapomnieć. Jakaś siła ciągnie go do niej. Nie tylko Wiktor ma na nią ochotę, bo brat dona - Tizziano również chce ją dla siebie, bo najpierw miała być jego żoną. Jeden z nich chcę zniszczyć wszystko by ją zdobyć. Za to drugi zrobi wszystko by ją ochronić i zatrzymać przy sobie. Trzech mężczyzn i ona. Który zdobędzie jej serce i przy którym zostanie? Jakie tajemnice skrywa ta dwójka? Ktoś napewno będzie musiał zapłacić życiem za podjęte decyzje. Tylko kto? Były już „Tylko pozory” i „ Tylko złudzenie” a teraz przyszedł czas na „Tylko iluzja”. Każdy tytuł odzwierciedla to co znajduje się w danej historii. I tu również tak było, bo iluzja jaką bohaterowie stworzyli wokół siebie była idealna i nikt nie domyślał się prawdy, a ci który nawet ją poznali zginęli. Czytanie takich książek to czysta przyjemność. Dosłownie się płynie przez nią i nie można się od niej oderwać ani na chwilę. Seria „Niezłomne” to historia niezłomnych kobiet, które mimo przeciwności losu nigdy się nie poddały, walczyły o siebie i swoje marzenia, oraz odnalazły miłość której tak bardzo pragnęły. A nie było to łatwe i proste, zwłaszcza gdy należało się do mafii. Joasia co książkę zaskakuje czymś nowym. Adrenaliny nie zabrakło mi podczas czytania tak jak strachu, gniewu, wzruszenia, kilka razy oczy się zaszkliły, ale uśmiech również pojawiał się. Niebezpieczeństwa również będzie sporo, tak jak zdrad i tajemnic. Dla osłody będą pikantne i namiętne chwilę. Ale i humor i cięte riposty. Kolejna niesamowita historia z wciągającą fabułą, cudownymi bohaterami. Znalazły się również postacie które budziły we mnie obrzydzenie i niewyobrażalną złość. Moją uwagę przyciągnęli Aleksiej i Amber, ta parka jest nieźle zakręcona i szalona. Ps. Może doczekamy się i ich historii. Zdradzisz nam coś Asiu? Gorąco polecam wam ten romans mafijny.

„U jego boku naprawdę zaczęłam żyć i przestałam się bać. Trzymałam jego sekret w ogromnej tajemnicy i wspólnie robiliśmy wszystko, żeby nie ujrzał światła dziennego. Ricardo również dotrzymał słowa. W dniu naszego ślubu naprawdę zaczęłam żyć. Byłam szczęśliwa.” Vivienne Mercuzo jako księżniczka mafii nie miała łatwego życia. Jej matka zmarła, kiedy była jeszcze dzieckiem, a jej wychowanie przypadło ojcu, który nie wahał się stosować przemocy fizycznej, gdy nie dziewczyna nie spełniała jego wygórowanych oczekiwań. I wcale nie zanosiło się na poprawę… Wszystko wskazywało na to, iż przyjdzie jej spędzić resztę życia z Tizziano Walezzie, który w swoich metodach zdecydowanie przypominał starego Mercuzo. Wtedy jak światełko w tunelu pojawia się Don Ricardo Walezzie, starszy brat Tizziano. Dostrzegł to, co tak skrzętnie starała się ukryć. Zaoferował jej pomoc, a także szansę na spełnianie marzeń. Ucieczka od ojca tyrana, w zamian za małżeństwo oraz utrzymanie jego sekretu w tajemnicy, to dla Vivienne ratunek, którego tak bardzo potrzebowała. Mijają lata wypełnione szczęściem i miłością. U boku Ricardo Vivienne dostała szansę, aby się spełniać. Wbrew zasadom mafii, mogła studiować, a potem podjąć pracę. Nie spodziewała się, że w jej życie wkroczy mężczyzna, który przypomni jej o tym jednym, czego było jej brak w małżeństwie. Wiktor Smirnow, wysoko postawiony człowiek Bratvy, gdy tylko ujrzał Vivi, zapragnął jej bez reszty. Mimo iż była mężatką, nie był w stanie zapanować nad fascynacją, którą w nim obudziła. Spędzając coraz więcej w towarzystwie małżonków, zaczyna dostrzegać pewne zgrzyty. Zdeterminowany jest odkryć skrywaną przez nich tajemnicę. Jednocześnie orientuje się, iż na jej bezpieczeństwo czyha Tizziano, który uważa Vivienne za swoją. Wiktor stawia sobie jeden cel — bez względu na wszystko Vivienne musi być jego. „Jeśli tak wyglądała Helena Trojańska, to doskonale rozumiałem, dlaczego wybuchła wojna. Dla Vivienne mogłem wywołać jeszcze większą.” Joanna Chwistek powraca z trzecim tomem najbardziej emocjonalnej serii mafijnej! „Tylko iluzja” to kolejna książka autorki, która skradła moje serce, a fakt, że mogłam objąć tę historię swoim patronatem, wzbudza we mnie przeogromne wzruszenie.  Vivienne, Ricardo i Wiktor to trójkąt, który jak pewnie zdążyliście się zorientować po opisie, nie jest takim, jakim wydaje się na pierwszy rzut oka. Osobiście nienawidzę wątku zdrady w powieściach, jednakże tu sprawa ma znacznie głębsze dno, niż nam się to wydaje. Naszych bohaterów czeka szereg rozterek, zawirowań i zwrotów w fabule. Na osoby, którym zabrakło akcji w „Tylko złudzenie”, czeka niespodzianka. Tym razem Asia zadbała, aby czytelnik nie nudził się ani przez chwilę. Brutalny mafijny świat jest tu wyważony, nie stanowi pierwszego planu, lecz jest tłem dla rozwoju piekielnie gorącej relacji Wiktora i Vivienne. Kochani, ta chemia między nimi to czysty ogień! Z pozoru zakazana, a przy tym przepełniona napięciem seksualnym, które wynosi na wyżyny pobudzenia. Wypieki na policzkach i uderzenia gorąca gwarantowane. A Wiktor… o mamuniu! Po Quintonie nie spodziewałam się, że pojawi się ktoś, kto będzie dla niego tak silną konkurencją wśród moich mężów książkowych. Co prawda jedną sytuacją stracił kilka punktów do niego, ale jako całokształt… Gdzie można zamówić takiego faceta? Ktoś? Coś?  Vivienne to szczęściara, ale z drugiej to, co przeżyła — naprawdę nie zazdroszczę. To kolejna kobieta wykreowana przez Asię, której należą się ogromne brawa za swoją niezłomność. Przeżyła prawdziwe piekło, by po latach wrócić w sam jego środek. Tym razem jednak towarzyszył jej anioł stróż, który był gotów uczynić wszystko, byle była bezpieczna i szczęśliwa.  Podłoże emocjonalne w tej powieści, to jak zwykle w wykonaniu autorki istny majstersztyk. Zapewniam, wydarzenia niejednokrotnie podniosą Wam ciśnienie, a w oku pojawi się niejedna łza. „Tylko iluzja” to uczta, od której zwyczajnie nie będziecie się w stanie oderwać.  „Najbezpieczniej dla nas będzie, jeśli będę się trzymała z daleka od tego człowieka, bo każdy jego dotyk, każde spojrzenie w moją stronę stopniowo łamały moją wolę i zdrowy rozsądek. Między nami było zbyt silne przyciąganie, żebym mogła z tym walczyć tak długo.” Czy „Tylko iluzja” to najlepszy tom serii? Musicie ocenić sami. Dla mnie każda z tych historii jest absolutnie wyjątkowa i ma w moim sercu specjalne miejsce, którego z całą pewnością nie opuści. Po prosto będzie musiało ono urosnąć, aby pomieścić następne. Asia nie odkryła jeszcze wszystkich swoich kart, a każda jej kolejna powieść, pokazuje, jak duże postępy poczyniła w swoim warsztacie pisarskim. Oprócz tych już wydanych miałam okazję zapoznać się z dwiema innymi, które tylko to potwierdzają. Jestem ogromnie ciekawa, co jeszcze wymyśli dla nas ta mądra głowa. Jedno jest pewne — nie będziemy się nudzić! 

Na książki Joanny Chwistek zawsze czekam z ogromną niecierpliwością. Autorka ma bowiem talent przelewania słów na papier i nadawania im życia. Nie inaczej było z jej najnowszą powieścią, czyli „Tylko iluzją”, która już od pierwszych stron chwyciła mnie za serce i sprawiła, że zatopiłam się w tej doskonale przemyślanej i zaskakującej fabule. Motyw zakazanych uczuć, relacji ma to do siebie, że musi być inteligentnie i dobrze przedstawiony, aby czytelnik nie chciał wyrzucić książki przez okno podczas jej czytania. I tutaj autorce doskonale udało się balansować na tych granicach, a do tego wzbudzać całe palety emocji. Mamy tu bowiem przedstawioną historię Vivienne, która aby uciec przed twardą ręką swojego ojca, postanawia wejść w pewien układ z Riciem, donem. Wychodzi za niego za mąż, a ich wspólne życie wydaje się prawie idealne (słowo prawie jest tu kluczowe) do momentu, aż na horyzoncie pojawia się Wiktor. Vivienne jest bohaterką, która na kartach powieści rozkwita. Widać, jak ze zlęknionej dziewczyny, staje się kobietą, która wie, czego chce. Jej atutem jest niewątpliwie lojalność, którą się odznacza. Dla najbliższych jest gotowa skoczyć w ogień i zaryzykować wszystko. Podobało mi się to, że jej postać została przedstawiona konsekwentnie. Gdy coś działo się w jej życiu, to ona naprawdę to przeżywała. Miała wyrzuty sumienia i przemyślenia na dany temat. Odniosłam też wrażenie, że każde wydarzenie, którego była uczestnikiem pozostawiało na niej ślad, kształtowało ją i nic nie zostawało zmiecione pod dywan, zapomniane. Wiktor również okazał się bohaterem, którego od razu polubiłam. Kurczę, ja wręcz wyczekiwałam scen z jego udziałem będąc ciekawa, co jeszcze wymyśli. Budzący postrach, dążący do postawionych przed sobą celów mężczyzna miał tak naprawdę wielkie serce. Oczywiście to jego drugie oblicze nie było pokazywane wszystkim i przez cały czas, ale jednak w środku tkwiły w nim okruchy takiego ciepła. Drugim mężczyzną, który zwrócił moją uwagę był oczywiście Ric. Za wszelką cenę chciałam poznać jego tajemnice i przyznam, że ten gość kilka razy wyprowadził mnie na manowce. Gdy już w swojej głowie snułam jakieś teorie, miałam pewne podejrzenia, to nagle działo się coś, co całkowicie zmieniało moje myślenie. Nawet sobie nie wyobrażacie, jak bardzo zaangażowałam się w to, aby go rozgryźć. „Tylko iluzja” to książka, której oddałam kawałek mojego serca. Pokochałam tę historię, bohaterów i relacje, które ich łączyły. Vivi, Wiktor i Ric to postacie nie idealne, popełniające błędy, mające swoje tajemnice, ale to tylko czyniło ich jeszcze bardziej ludzkimi. Oczarowało mnie również to, że Asia po raz kolejny nadała powieści trafny tytuł. To cudowne, gdy zaledwie dwoma słowami można czytelnika zainteresować historią i dać przedsmak tego, co go czeka. Proszę, dajcie szansę tej książce, ona na to zasługuje. Nie zrażajcie się również jeśli nie znacie poprzednich części serii „Niezłomne”. Każdy tom jest niezależny i nie trzeba ich czytać po kolei, co według mnie jest dodatkowym atutem.