Umowa in blanco

Jeszcze nie przeczytałam

Książka, która zrobi z Waszego mózgu papkę ale w dobrym tego słowa znaczeniu. Ania wykreowała cudownie bohaterów

Świetna, polecam

Świetna książka, nie mogłam przez długi czas przestać o niej myśleć

„Mogliśmy je zapisać, jak chcieliśmy. Zostawiliśmy je puste.” Ta książka pochłonęła mnie całkowicie. Zostałam wciągnięta do świata, gdzie rządzi pieniądz, władza, manipulacja i kłamstwa. Esme Cramer mimo zaledwie trzydziestu lat, sporo już przeżyła. Chce odciąć się od przeszłości, żyć wygodnie w luksusowej willi i wydawać pieniądze swojego bogatego męża. Męża numer dwa. Mąż numer jeden, a w zasadzie to ex mąż zniknął na dwa lata i podczas gdy większość kobiet by się z tego cieszyła, Esme odczuwała tę nieobecność bardziej, niż by chciała. I co dzieje się dalej? A no mąż numer dwa umiera, a raczej zostaje zamordowany, Esme jest główną podejrzaną i w glorii i nie chwale powraca ex mąż, czyli Victor Hammond. Mężczyzna mimo zakazu zbliżania się do swojej byłej żony jest bardzo obecny w jej życiu i bardzo szybko, Esme ponownie wyląduje pod jego dachem. I w większości przypadków wiedzielibyśmy, jak się potoczy ta historia. I wtedy przychodzi Anna Falatyn i jej „Umowa in blanco” i udowadnia nam, że wcale nie wiemy. Należy pamiętać, że relacji naszych bohaterów nie należy romantyzować. To, co ich łączyło, to obsesja, uzależnienie, manipulacja i chore przyciąganie, które jednocześnie ich wyniszczało. Victor to postać, która wie, czego chce i zawsze to dostanie. Jego umysł 24 godziny na dobę pracuje na najwyższych obrotach i tworzy wszystkie możliwe scenariusze. Esme jest dla niego idealną partnerką. Mężczyzna gra na niej niczym na instrumencie, wie, kiedy i gdzie przycisnąć, by ona łasiła się do niego niczym kotka. Jest narzędziem, które pozwoli mężczyźnie osiągnąć swoje cele. Cramer ma tego świadomość, wie, że jej relacja z Victorem to wieczna gierka, w której jest tylko pionkiem, ale jednocześnie właśnie tego chce. Chce oddawać się mężczyźnie, który wie, co z nią zrobić. Który wyłączy w niej wszystko to, co ją blokuje. Uwielbiam to, jak zostali wykreowani nasi bohaterowie. Jesteśmy świadkami tego, jak Esme oddaje się Victorowi i staje się zmanipulowaną laleczką. Czujność Esme zostaje uśpiona, bo gdyby nie była, to kobieta sama doszłaby do pewnych odkryć, bo można powiedzieć, że momentami miała je wprost pod nosem. Jest tak bardzo zagubiona, że podpisuje tytułową umowę in blanco i nie wie, czego tak naprawdę może się spodziewać. Dobrze zna swojego męża i wie, że z pewnością nie będą to rzeczy dobre. Nie chciałam kończyć tej historii. Esme i Victor, a raczej ich gierki zafundowały mi fantastycznie spędzony czas — co może nieco źle o mnie świadczyć, ale ja bardzo lubię mroczne historie, a najbardziej takie, które są cholernie dobrze napisane.