Pluszowy miś

„To zabawne, że w zależności od sytuacji różnie postrzegamy tę samą sprawę lub że widzimy wyłącznie to, co chcemy zobaczyć.” . . Feliks Struner ma 60 lat i jest policjantem z 35-letnim stażem. Ma za sobą 2 rozwody, bo nigdy nie potrafił być dobrym ojcem i mężem. Przy życiu trzyma go jedynie praca, która zarazem go nakręca, jak i powoduje bezsenność. Policjant 25 lat wcześniej prowadził sprawę seryjnego zabójcy dzieci, który nazywany był Zabawkarzem. Nie będę Wam zdradzać dlaczego, bo tego dowiecie się z książki. Wtedy znaleziono kozła ofiarnego i wszyscy myśleli, że sprawa została zamknięta, jednak po latach morderca powrócił… Czy tym razem Feliksowi uda się go złapać? . . Główny bohater – Feliks Struner jest specyficznym człowiekiem, który zdecydowanie nie budzi sympatii czytelnika. Jest gburem, wszystkich ma w nosie, nikt w otoczeniu go nie lubi i gołym okiem widać, że coś z nim jest nie tak. Ma córkę, która nie utrzymuje z nim kontaktu oraz wnuka, którego widuje tylko na zdjęciach w mediach społecznościowych. Zdecydowanie jego postać jest bardzo wyrazista i naprawdę Autor świetnie go wykreował. . Lektura „Pluszowego misia” była dla mnie pierwszym spotkaniem z książkami Damiana Jackowiaka i jestem pewna, że nie ostatnim. Początkowo nie mogłam się wgryźć w tą historię, ale im dalej przez nią brnęłam, tym bardziej nie mogłam się od niej oderwać. To, co wymyślił Autor przeszło wszelkie moje wyobrażenia. Książka jest niezwykle brutalna, mocna i wstrząsająca, więc nie polecam jej wrażliwym osobom. Fabuła jest niesamowita, akcja bardzo wartka i pełna nieprzewidywalnych zwrotów. W życiu nie przypuszczałabym, że to wszystko tak się potoczy, a historia znajdzie takie rozwiązanie. Zakończenie „Pluszowego misia” totalnie mnie zaskoczyło, a opis z tytułu książki na samym początku niewiele mi mówił. Dopiero, gdy skończyłam czytać książkę wszystko nabrało jakiegokolwiek sensu. Zdecydowanie nie jest to zwykły kryminał, w którym od razu można wskazać mordercę. Ma świetne tło psychologiczne i zaliczyłabym go raczej do thrillera psychologicznego z elementami kryminału. Bohaterowie zostali bardzo ciekawie wykreowani i z pewnością zapamiętam ich na długo. Koło tej książki zdecydowanie nie da się przejść obojętnie. Cieszę się bardzo, że mogłam się z nią zapoznać.

“To… To nie był człowiek. Widziałam jego oczy i… nadal je widzę, gdy zamykam swoje. Widzę go ! To diabeł” Feliks Struner jest policjantem. Kiedyś miał wszystko: szczęśliwy dom, żonę, córkę. Poświęcił się pracy i życie prywatne stracił bezpowrotnie. Od 25 lat męczy go, jego zdaniem, nie do końca rozwiązana sprawa zagadkowych morderstw. Morderca został znaleziony i siedzi w więzieniu, jednak Feliks podejrzewa, że został bezpodstawnie skazany. Nieoczekiwanie, po 25 latach morderca powraca i znowu zaczyna grać z policjantem w niebezpieczną grę. Feliks znów zostaje wezwany do Pobiedzisk, gdzie na rynku znaleziono zwłoki dziecka. Sprawa do złudzenia przypomina tą, która nie daje mu normalnie żyć. Uważa on, że morderca wrócił żeby się zemścić. “Pluszowy miś” Damiana Jackowiaka, to pierwsza książka tego autora, którą miałam przyjemność czytać. Przedstawia ona śledztwo dotyczące morderstw dzieci. Do “Pluszowego misia” na początku podeszłam z dystansem, nie podobały mi się długie opisy życia policjanta, które pojawiały się od pierwszych stron. Dopiero na końcu zrozumiałam, że były one istotne. Akcja w “Pluszowym misiu” bardzo szybko się zmienia i zaskakuje, autor nie pozwala nam się nudzić. Po pierwszych kilkunastu stronach nie mogłam się oderwać od śledztwa. Były momenty kiedy uważałam, że wiem kto jest mordercą, jednak później okazywało się, że bardzo się myliłam. Zakończenie mnie zaskoczyło, nigdy nie myślałam, że ta sprawa może mieć takie rozwiązanie. Znając je mam ochotę jeszcze raz przeczytać “Pluszowego Misia”, żeby sprawdzić czy gdzieś były jakieś podpowiedzi wskazujące na takie zakończenie. “Pluszowy Miś” to thriller, który koniecznie musicie przeczytać !